به نقل از «مهر»

مصادره اموال مسکو به نفع کی‌یف؛ ایده‌ای فریبنده اما پر از گره‌کور

تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۸۷۱۹۵

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از فرانس ۲۴، پس از حمله روسیه به اوکراین در اواخر فوریه پارسال، تحریم‌های بی‌سابقه غرب علیه مسکو به مصادره‌شدن حدود ۳۵۰ میلیارد دلار دارایی‌های دولتی، ذخایر ارزی و اموال آلیگارش‌های روش توسط بانک‌ها و مقامات غربی منجر شد.

حدود یک سال پس از آغاز درگیری، سیاستمداران و فعالان غربی با اعمال فشار بر مقامات و رهبران کشورهای اتحادیه اروپا، خواستار انتقال این دارایی‌ها به اوکراین برای بازسازی این کشور شده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کریستیا فریلند، معاون نخست وزیر و وزیر دارایی کانادا ماه گذشته در مجمع جهانی اقتصاد گفت: خسارت بسیار زیادی به اوکراین وارد شده و کشوری که مسبب آن است، باید بهای بازسازی را بپردازد.

کانادا دسامبر پارسال برای نخستین بار روند حقوقی انتقال حدود ۲۶ میلیون دلار از اموال مصادره‌شده یک شرکت متعلق به رومن آبراموویچ، آلیگارش روش و مالک سابق باشگاه چلسی انگلیس را آغاز کرد؛ اقدامی که روسیه آن را به «دزدی در روز روشن» تشبیه کرد.

کمیسیون اروپا اوایل ماه جاری متعهد شد تا «اقدامات خود در راستای استفاده از اموال مصادره‌شده روسیه را برای حمایت از بازسازی اوکراین، تشدید خواهد کرد» و لهستان و سه کشور حوزه بالتیک نیز به طور علنی خواستند تا این اقدام «در اسرع وقت» انجام شود. استونی هم برنامه‌های خود برای پیشتازی در این امر را اعلام کرده است.

بیل براودر، سرمایه‌گذار اسبق و فعال آمریکایی ضد روس گفته است: پوتین خراب کرد و باید درستش کند.

او که پشت پرده قانون «ماگنیتسکی» است،(قانون تحریم مقامات روسیه دخیل در نقض حقوق بشر در اوکراین)، حالا به‌دنبال اعمال فشار بر قانونگذاران اروپایی است.

وی می‌گوید: درباره نحوه انجام این کار، ۵۰ پیشنهاد متنوع وجود دارد و اگر می‌خواهید مطمئن شوید که هیچ اتفاقی نمی‌افتد، این ۵۰ پیشنهاد را ارائه کنید!

کنگره آمریکا به منظور بررسی روش‌های تغییر قانون آمریکا برای فعال‌سازی مصادره دائمی اموال روسیه، جلساتی را برگزار کرده اما دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا همواره در انظار راجع‌به این ایده محتاط بوده است.

عواید حاصل از جرم؟

کارشناسان حقوقی، میان اموال خصوصی مصادره‌شده از سوی دُول غربی همچون قایق تفریحی یک آلیگارش روس، و اموال دولتی همچون ذخایر ارزی بانک مرکزی روسیه، تمایز قائل شده‌اند.

اموال خصوصی؛ بر اساس پادمان‌های قانونی کشورهای غربی تنها در موارد و شرایط معدود قادر به مصادره دائمی اموال روسیه هستند؛ معمولا زمانی که بتوان ثابت کرد این اموال عواید حاصل از جرم و جنایت هستند.

آنتون مویسیِنکو، استاد دانشگاه ملی استرالیا مدعی است: حتی باوجود اینکه آلیگارش‌های روسیه در سایه نظام کاپیتالیسم پرابهام روسیه فعالیت می‌کنند، باز هم نمی‌توانیم به قطع بگوییم که این دارایی‌های مصادره‌شده، عواید فعالیت‌های جنایتکارانه هستند.

مصادره این اموال، برای اصول بنیادین قضایی و حقوق بشر، از جمله حق مالکیت، مصونیت از مجازات خودسرانه یا حق محاکمه آزاد، چالش‌آفرین است. علاوه بر این، ادعا و تعهدات علنی غرب مبنی بر احترام به حاکمیت قانون نیز روی میز قمار است.

مویسیِنکو می‌گوید: چطور می‌خواهید بدون مشارکت و همکاری روسیه، ثابت کنید که دارایی‌های مصادره شده، عواید حاصل از جنایت به حساب می‌آید؟

توافقات سرمایه‌گذاری‌ دوجانبه یا بین‌المللی که با روسیه امضا شده، مشکلات دیگری است که در مسیر مصادره اموال وجود دارد.

تاکنون کانادا تنها کشوری بوده که آنچه مویسیِنکو «رویکرد خصمانه منحصربه‌فرد» خوانده را اتخاذ کرده است.

مصونیت

دارایی‌های دولتی همچون ذخایر بانک مرکزی نیز مشکلات متفاوتی ایجاد کرد که به طور مشابه پیچیده است زیرا این اموال تحت پوشش به اصطلاح «مصونیت حاکمیتی» قرار دارند؛ مفهومی که بدین معنا است: یک کشور اموال دیگری را مصادره نخواهد کرد.

گفته می‌شود بانک‌های مرکزی غربی همچون فدرال رِزرو آمریکا، بانک مرکزی اروپا و بانک مرکزی ژاپن، حدود ۳۰۰ میلیارد دلار ذخایر ارزی روسیه را مسدود کرده‌اند.

پل استیفن، ژوئن پارسال در مقاله‌ای در نشریه قانون بازارهای سرمایه، نوشت: قانون متعارف بین‌المللی درباره مصونیت دولتی، عموما از مصادره دارایی‌های دولتی محافظت می‌کند. استثناهایی وجود دارد اما دامنه آن مشخص نیست.

برخی از مدعیان بر این باورند که بر اساس قانون بین‌الملل درباره اقدام متقابل، یک کشور می‌تواند به کشوری دیگر هزینه تحمیل کند اگر آن کشور خارج از مرزها و محدوده‌ قوانین بین‌المللی اقدام کند. با این حال، اقدامات به اصطلاح «تقابلی» دوطرفه است.

بسیاری از قانونگذاران بر این باورند که بیشترین شانس اوکراین برای دریافت غرامت این است که توافقی مطلوب برای پایان دادن به جنگ پیدا کند که شامل غرامت هم باشد.

اما دیگر قانونگذاران به رویکردی افراطی‌تر تمایل دارند؛ رویکردی که برای سایر کشورها همچون چین هم حاوی یک پیام باشد.

براودر در پایان گفت: ظاهرا غیر منطقی است که پوتین بتواند انواع جدید از جرایم را ابداع کند و ما هم نمی‌توانیم برای واکنش به آن جرایم، چارچوب قانونی بازآفرینی کنیم.

کد خبر 5707544

منبع: مهر

کلیدواژه: کنگره آمریکا روسیه اتحادیه اروپا پوتین بانک مرکزی روسیه کمیسیون اروپا چین بانک مرکزی ژاپن قانون ماگنیتسکی بانک مرکزی اروپا لهستان بانک مرکزی حقوق بشر اوکراین فدرال رزرو آمریکا ایالات متحده امریکا کانادا مجمع جهانی اقتصاد مسکو فرانس 24 روسیه سوریه زلزله ترکیه ایالات متحده امریکا اوکراین فلسطین رژیم صهیونیستی اتحادیه اروپا زلزله ترکیه زلزله سوریه رجب طیب اردوغان ایران انگلیس مصادره شده بانک مرکزی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۸۷۱۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرنگونی پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!

به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت:ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان" رژیم‌ شکننده پوتین" در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.

این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.

مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ‌ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.

قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.

اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.

در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیل‌گران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.

مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.

مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.

نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی،‌ فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.

*ترجمه: مهسا مژدهی

۳۱۱۳۱۲

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901563